Η κατολίσθηση στον Κλειτσό Ευρυτανίας 1925

2 σχόλια

Η φωτογραφία είναι από το προφίλ στο facebook: Συλλογος Φίλων Γεφυρας Μανωλη

ΠΗΓΗ

Read More »

Η πρόβλεψη των Ιταλών ότι σε τρεις μέρες θα μπουν στα Γιάννενα και η άρνηση του υποστράτηγου Κατσιμήτρου να υποχωρήσει όπως ήταν η διαταγή. Έμεινε στο Καλπάκι και έγραψε έπος.

0 σχόλια

“Emergenza G” 

Το σχέδιο των Ιταλών για την κατάληψη της Ηπείρου το φθινόπωρο του 1940 ονομαζόταν “Emergenza G”
Προέβλεπε την κατάληψη των Ιωαννίνων μέσα σε 3-4 μέρες και την ολοκληρωτική επικράτηση των ιταλικών στρατευμάτων μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες. 
Το σχέδιο θα εξελισσόταν ως εξής: αρχικά θα καταλάμβαναν τον οχυρωμένο κόμβο στο Καλπάκι με δύο μεραρχίες, μία αποστολή που θα έπαιρνε μόλις 4 μέρες. 
Μετά θα κατευθύνονταν προς τα Ιωάννινα, ενώ ταυτόχρονα δύο άλλες μεραρχίες θα έκοβαν τις διόδους επικοινωνίας με τη δυτική Μακεδονία και την Αιτωλοακαρνανία αντίστοιχα. Απώτερος στόχος ήταν η κατάληψη του λιμανιού της Πρέβεζας, το οποίο θα χρησίμευε ως κέντρο των ιταλικών επιχειρήσεων. 
Οι Ιταλοί γνώριζαν ότι υπερτερούσαν των ελληνικών δυνάμεων και πίστευαν ότι η εκστρατεία θα ολοκληρωνόταν χωρίς καμία δυσκολία.

Η άμυνα της 8ης Μεραρχίας 

Την άμυνα των ελληνικών περιοχών ανέλαβε η 8η μεραρχία με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κατσιμήτρο. 
Σύμφωνα με την επίσημη εντολή, η 8η μεραρχία θα είχε ως βάση της το Καλπάκι, αλλά όφειλε να υποχωρήσει σε περίπτωση που επικρατούσαν οι Ιταλοί και να ενισχύσει τις διόδους προς Μακεδονία και Αιτωλοακαρνανία. 
Η ελληνική πλευρά γνώριζε ότι η αποστολή ήταν ιδιαιτέρως επικίνδυνη: “Αναγνωρίζεται η δυσχερής θέσις εις ην ευρίσκεται η μεραρχία”, έλεγε η οδηγία του Γ.Ε.Σ, “Η κυβέρνησις δεν αναμένει εκ της μεραρχίας νίκας, δεδομένης της αριθμητικής υπεροχής του αντιπάλου”. 

Όμως ο Κατσιμήτρος αγνόησε την εντολή. Αποφάσισε ότι τα στρατεύματα θα παρέμεναν στο Καλπάκι και θα αγωνίζονταν μέχρι και “το τελευταίο φυσίγγι”.
 Θεωρούσε ότι η γεωλογία της περιοχής θα ευνοούσε την ελληνική προσπάθεια και οποιαδήποτε υποχώρηση απλώς θα δυσχέρανε τη θέση τους. 
Έτσι, στις 23 Σεπτεμβρίου έβγαλε τη δική του εντολή: “Το βλέμμα πάντοτε πρέπει να είναι εστραμμένο προς τα εμπρός και να κυριαρχεί εις τα σκέψεις και τας πράξεις των το πνεύμα της δραστηριότητος και επιθετικότητος και ούχι τάσις προς τα οπίσω.”



Οι στρατιώτες άρχισαν να οχυρώνουν την περιοχή. 
Κατασκεύασαν τρεις γραμμές οχυρωμάτων καλυμμένες με συρματοπλέγματα, πυροβολεία μέσα σε βράχους, καμουφλαρισμένες αντιαρματικές τάφρους και ναρκοπέδια. 
Η περιοχή διέθετε και φυσικά εμπόδια, καθώς μεγάλο μέρος των εδαφών καλυπτόταν από έλη και ήταν ουσιαστικά αδιάβατη. 
Τα οχυρωματικά έργα, αν και πρόχειρα, αφού η Ελλάδα προετοιμαζόταν πάντα για επίθεση από το Βορρά, εντυπωσίασαν τόσο τους Ιταλούς που στην αναφορά προς τον Μουσολίνι τα αποκάλεσαν: “τα τρομερά έργα της γραμμής Μεταξά”. 
Ωστόσο, οι επιτιθέμενοι επιτελείς παρέμεναν ιδιαίτερα και αβάσιμα αισιόδοξοι. Υπολόγιζαν ότι μέσα σε 5 μέρες θα είχαν ξεμπερδέψει με το Καλπάκι.



Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου – Η Εισβολή 

Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, τα ιταλικά στρατεύματα άρχισαν την επίθεση τους. 
Όσες ελληνικές δυνάμεις βρέθηκαν στο δρόμο τους υποχώρησαν και άρχισαν να συγκλίνουν προς το Καλπάκι, όπως είχε διατάξει ο Κατσιμήτρος. 
Ταυτόχρονα, δύο ελληνικά συντάγματα ανέλαβαν να επιβραδύνουν την πορεία των Ιταλών, χωρίς όμως να προβάλουν σημαντική αντίσταση.


Χαρ. Κατσιμήτρος
Δύο μέρες αργότερα, τα στρατεύματα είχαν πάρει θέση μάχης στο Καλπάκι. 
Η υποχώρηση των Ελλήνων είχε αναπτερώσει το ηθικό των Ιταλών, που πίστευαν ότι ο αντίπαλος είχε τρομοκρατηθεί και απέφευγε τη σύγκρουση. 

Πέμπτη, 31 Οκτωβρίου – 1η Επίθεση 

Η μάχη ξεκίνησε με την ιταλική μεραρχία “Φερράρα” να ελίσσεται, για να περικυκλώσει τις ελληνικές δυνάμεις. 
Τα πυροβολεία των Ελλήνων, προβλέποντας τις θέσεις των Ιταλών, ανέκοψαν την πορεία τους. 
Μέσα σε λίγη ώρα, η ιταλική μεραρχία οπισθοχώρησε άτακτα. 
Η πρώτη επίθεση είχε αποτύχει.


Την ίδια στιγμή όμως, η ιταλική μεραρχία “Τζούλια” κατευθυνόταν προς το Μέτσοβο και απειλούσε να αποκόψει την επικοινωνία των Ελλήνων με τη δυτική Μακεδονία. 
Το Γενικό Στρατηγείο υπενθύμισε στον Κατσιμήτρο ότι αποστολή του ήταν να προστατέψει τις διόδους επικοινωνίας κι όχι να παραμείνει στο Καλπάκι. Ο Κατσιμήτρος για ακόμα μία φορά, αγνόησε την εντολή.

Σάββατο, 2 Νοεμβρίου – Κατάληψη υψώματος Γραμπάλας 

Το πρωί, οι Ιταλοί επιτέθηκαν ταυτόχρονα από δύο μέτωπα, αλλά το ελληνικό πυροβολικό τους εξολόθρευσε. 
Στις 8 το βράδυ, επιτέθηκαν ξανά. Αυτή τη φορά κατάφεραν να καταλάβουν το ύψωμα Γκραμπάλα, μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Οι Έλληνες ετοιμάστηκαν να αντεπιτεθούν, αλλά τους εμπόδισε μία τρομερή καταιγίδα.



Στις 4 το απόγευμα, ξεκίνησε δεύτερη επίθεση με τη μεραρχία “Κένταυροι”. Χωρίστηκε σε δύο τμήματα, τα οποία κατευθύνθηκαν προς το Καλπάκι. Το πρώτο τμήμα ακινητοποιήθηκε στις τάφρους, το δεύτερο έπεσε σε ναρκοπέδιο. 
Το πυροβολικό κατέστρεψε ολοσχερώς τα ιταλικά τανκς. Άλλη μία ιταλική επίθεση που κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. 
Η αναφορά των Ελλήνων ήταν θριαμβευτική: “Σας αναφέρω ότι πάει, εξευτελίστηκε και αυτό το όπλον του Μουσολίνι”. 
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, το ηθικό ήταν χαμηλό. Ο διοικητής σε τηλεγράφημα ανέφερε: “Φθάσας εις τον λόφον Καλπακίου βάλλομαι πανταχόθεν υπό του σφοδρού πυρός του εχθρικού πυροβολικού, το οποίον οι Έλληνες έχουν τάξει καταλλήλως και αθέατον. 
Το πυρ τούτο προκαλεί φοβερά σύγχυσιν και δέος διά της ευστόχου και συντριπτικής βολής του κατά των αρμάτων”.


Οι καταστροφές που υπέστησαν οι Ιταλοί τους ανάγκασαν να αναβάλουν την επίθεση της 4ης Νοεμβρίου για την επόμενη μέρα. 
Αλλά, όπως και όλες τις άλλες φορές, η επίθεση διακόπηκε ταχύτατα και οι Ιταλοί οπισθοχώρησαν άτακτα, ενώ 15 τανκς βυθίστηκαν στα έλη του ποταμού Καλαμά. 
Έμειναν εκεί ανέπαφα, μέχρι που τα πήραν οι Έλληνες.



Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου – Η Λήξη 

Παρά τις συνεχείς αποτυχίες, οι Ιταλοί έκαναν άλλη μία προσπάθεια το πρωί της 7ης Νοεμβρίου. Απέτυχαν και αποσύρθηκαν. Π
ροσπάθησαν ξανά όταν νύχτωσε και μες στο σκοτάδι, κατάφεραν να καταλάβουν τη νότια κορυφή της Γκραμπάλας. 
Οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν άμεσα, αλλά δεν κατάφεραν να τους διώξουν. Ανασυντάχθηκαν και τα μεσάνυχτα επιχείρησαν ξανά. Αυτή τη φορά, θριάμβευσαν. 46 νεκροί Ιταλοί και μόλις 9 Έλληνες.



Ο επικεφαλής στρατηγός Ρόσι έγραψε σε έκθεσή του ότι “εθεώρουν ανεπαρκείς τα δυνάμεις, τας οποίας είχα εις τη διάθεσίν μου”. Με αυτή την αναφορά, έληξε η μάχη του Καλπακίου με θριαμβευτική νίκη του ελληνικού στρατού. 
Οι αισιόδοξες προβλέψεις των Ιταλών έπεσαν έξω. Οι λιγοστές ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν όχι μόνο να τους αναχαιτίσουν, αλλά προκάλεσαν τρομαχτικές ζημιές στον αντίπαλο στρατό. 
Ήταν μόνο η αρχή του θρυλικού έπους της Πίνδου. Αντλήθηκαν πληροφορίες από το κείμενο του Γεωργίου Χ. Κατσιμήτρου για το περιοδικό “ΙΣΤΟΡΙΑ”.


ΠΗΓΗ

Read More »

Ο Εορτασμός του Αγίου Λουκά στις 18-10-2014

2 σχόλια


















Φωτογραφίες από την Γιορτή του Αγίου Λουκά  στις 18-10-2014!!! Τις φωτογραφίες μας τις έστειλε η κυρία Βασιλική Παυλέτση!!!

Read More »

Το σταυροδρόμι στην Τριφύλλα!!!

1 σχόλια


Read More »

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην Κορίτσα!!!

1 σχόλια


Read More »

Η Εκκλησία του χωριού!!!

1 σχόλια


Read More »

Το Σπίτι Του Διαβάτη

1 σχόλια


Read More »

Η βρύση στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας!!!

2 σχόλια


Read More »

Η είσοδος της εκκλησίας!!!

1 σχόλια


Read More »

ΕΚΠΟΜΠΗ ΟΡΕΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

2 σχόλια

Αντικείμενο της σειράς είναι έξι ορεινοί οικισμοί: Τα ΑΓΡΑΦΑ, το ΚΡΙΚΕΛΛΟ (τέως Δήμος ΕΥΡΥΤΑΝΩΝ), τα ΚΟΝΙΤΣΟΧΩΡΙΑ, η ΓΟΡΤΥΝΙΑ, το ΖΑΓΟΡΙ και το ΠΗΛΙΟ. Σ’ όλους τους ορεινούς οικισμούς η οικονομική και κοινωνική οργάνωση, η οικιστική αντίληψη, η καθημερινή ζωή διέπονται σε γενικές γραμμές από κοινά χαρακτηριστικά. Συνεπώς, βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα φαινόμενο ιδιότυπης χωροκατανομής, όμοιων κοινωνικών σχηματισμών που ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο εμφανίζονται όλοι την ίδια ιστορική περίοδο. Το φαινόμενο του μαζικού εποικισμού του ορεινού χώρου θα πρέπει να αναζητηθεί στην περίοδο της τουρκοκρατίας. Τα απρόσιτα βουνά θα προσφέρουν ασφαλές καταφύγιο στον ελληνικό πληθυσμό, ενώ αργότερα οι αμιγώς ελληνοκρατούμενες περιοχές – κοιτίδες της εθνικής μνήμης και συνείδησης – θα πρωτοστατήσουν στην Επανάσταση του 1821. Η οικονομική και πολιτισμική ακμή αυτών των περιοχών θα διαρκέσει ως τον ύστερο 19ο αιώνα. Η ανατροπή των παραδοσιακών παραγωγικών σχέσεων και η συνακόλουθη δημιουργία ισχυρών αστικών κέντρων θα οδηγήσουν αυτά τα μέρη στο περιθώριο των εξελίξεων και στην παρακμή. Έτσι, πολιτείες διασκορπισμένες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα αναπτύσσονται σχεδόν ταυτόχρονα, οργανώνονται σε μια παρόμοια οικιστική βάση, συγκροτούνται γύρω από ενιαίους τρόπους παραγωγής και την ίδια περίπου χρονική στιγμή γίνονται αποδέκτες βαθιών κοινωνικών μετασχηματισμών. Οι ιδιαιτερότητες, αλλά κυρίως, τα πολλά κοινά γνωρίσματα αυτών των οικισμών, οδηγούν σε διαφορετικές προσεγγίσεις που αφενός αναδεικνύουν τις ιδιομορφίες κάθε χώρου και αφετέρου διαπιστώνουν τους κοινούς τόπους. Έτσι, αλλού το βάρος επικεντρώνεται στην οικιστική και αρχιτεκτονική μορφή ενός οικισμού, αλλού στα οικονομικά χαρακτηριστικά ενώ άλλοτε εξετάζει τις ιστορικές συνθήκες και άλλοτε το φυσικό και δομημένο περιβάλλον. Ιστορικά, ο ορεινός χώρος θα διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο στη διατήρηση της εθνικής συνείδησης κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Παράλληλα, οι περίφημοι Κλέφτες «από τους οικισμούς αυτούς προήλθαν και αποτέλεσαν την έκφραση ενός έντονου φιλελευθερισμού που απλώθηκε σ’ όλο τον ελληνικό χώρο, από τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ως την ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ» (ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ιστορία του Ελληνικού ‘Εθνους). Στο οικονομικό επίπεδο, κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η συνύπαρξη γεωργικής, κτηνοτροφικής και βιοτεχνικής παραγωγής στα πλαίσια του οίκου (οικογένεια) που εξασφάλιζε ποικιλία προϊόντων διατροφής και ένδυσης. Η διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος, χωρίς ν’ αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης μέριμνας, εξασφαλίζεται χάρη στη μη εντατική εκμετάλλευση των αγρών, τις εναλλασσόμενες καλλιέργειες. Η μορφολογία του εδάφους καθορίζει τον πολεοδομικό χαρακτήρα του χωριού. Η πέτρα και το ξύλο από τα παρακείμενα δάση προσφέρουν τα οικοδομικά υλικά. Οι πλατείες των χωριών είναι ταυτόχρονα χώροι κοινωνικών εκδηλώσεων, διοικητικά και θρησκευτικά κέντρα, τόποι εμπορικών ανταλλαγών. Γεφύρια, καλντερίμια, λιθόχτιστα μονοπάτια μαρτυρούν τους «ιστορικούς δρόμους» του χθες. Το τσελιγκάτο αποτελούσε τον πλέον διαδεδομένο τύπο κοινωνικής οργάνωσης. Ένα άθροισμα οικογενειών που το σύνολό τους αποτελούσε μια ενδογαμική κοινότητα, οικονομικά αυτάρκη, με καθορισμένους τους ρόλους των μελών της και με αυστηρή εσωτερική ιεράρχηση. Η μετανάστευση δημιούργησε βαθύ ρήγμα σ’ αυτό τον τύπο οργάνωσης και τον οδήγησε βαθμιαία στην εξαφάνιση. Ο πληθυσμός των ορεινών οικισμών, αμιγώς ελληνικός άφησε άριστα δείγματα της λαϊκής έκφρασης και τέχνης. Πρέπει να τονιστεί «πως εκεί στα βουνά με αυτονομία και ελεύθερη εξέλιξη, αναπτύχθηκε ένας παραδοσιακός πολιτισμός, άθικτος από την παρουσία των Τούρκων»: (ΛΟΥΚΑΤΟΣ, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους). Προσωπικές μαρτυρίες, λογοτεχνικά κείμενα, εντυπώσεις περιηγητών, μνήμες και παραμυθίες, οράματα και ακούσματα συνθέτουν ή και συμπληρώνουν το υλικό της σειράς.

ΑΓΡΑΦΑ
Στο επεισόδιο αυτό παρουσιάζεται η περιοχή των ΑΓΡΑΦΩΝ. Στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Πυρσός» (έκδοση 1927-1935), διαβάζουμε: «Άγραφα, μέγα ορεινόν τμήμα της Στερεάς Ελλάδος. Η χώρα είναι ορεινή και τραχεία, κόλασις ορέων την οποία μόνο όσοι επεζοπόρησαν εις τους δύσβατους δρόμους της δύνανται να φανταστούν. Καλύπτεται υπό πυκνοτάτων δασών και διασχίζεται από βαδυτάτους χαράδρας, μεταβαλλομένας εις ορμητικούς χειμάρρους κατά τον χειμώνα». Το χειμώνα του 1988 η κατάσταση δεν είχε αλλάξει σχεδόν καθόλου. Στις περίπου δύο βδομάδες που έμεινε το συνεργείο στην περιοχή, οι κατολισθήσεις έκλεισαν το μοναδικό δρόμο, ο αέρας έκοψε τις γραμμές του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου – η επικοινωνία για ώρα ανάγκης γινόταν με ασύρματο και η συγκοινωνία, φυσικά με τα πόδια. Περιοχή απομονωμένη, στο κέντρο δύσβατων ορεινών όγκων, όπου οι δυνάμεις της φύσης, σε ελάχιστο χρόνο, καθιστούν παντελώς άχρηστα τα όποια αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού. Οι κάτοικοι, ανεπηρέαστοι από τον τουρισμό και τον «Κερδώο Ερμή», τηρούν ακόμη ευλαβικά τους νόμους του «Ξενίου Διός», αρκούνται σε ελάχιστα και προσφέρουν πάμπολλα. Το ντοκιμαντέρ είναι ένα μικρό δείγμα τιμής στην ανθρωπιά τους.

ΠΗΓΗ

Read More »

ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ - ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

1 σχόλια
Αριθ.Πρωτ.36/21-03-2014

ΔΕΛΤΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΩΝ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Στην Αθήνα 20-03-2014 στα γραφεία της Ο.Ε.Σ στην οδό Κλεισθένους 17 4ος όροφος, στις 18.30 μ.μ. συγκροτήθηκε σε σώμα το νέο Δ.Σ. που προέκυψε μετά τις εκλογές στις 16-03-2014.

Πρόεδρος: Αγγελική Σκοτίδα
Α ΄Αντιπρόεδρος : Βασίλειος Τσιαμάκης.
Β΄ Αντιπρόεδρος : Καλλιάννη Μαίρη
Γενική Γραμματέας : Νίκη Ρέκκα -Τζανάκου
Αναπληρωτής . Γενικός Γραμματέας: Μώκας Κων/νος
Οργανωτικός Γραμματέας : Στέφανος Κόπανος
Ταμίας: Καλλιντέρη Ελένη
Βοηθός Ταμία: Κουζής Δημήτριος
Έφορος Δημοσίων Σχέσεων &Τύπου: Παπαδοπούλου Μαρία
Έφορος Πολιτιστικών Εκδηλώσεων: Καλύβα Αγγελική
Μέλος: Σταθοπούλου Ελένη
Μέλος: Κονιαβίτης Δημήτριος
Μέλος: Σιαλμάς Στέφανος
Μέλος: Φλώρου Αικατερίνη
Μέλος: Μαρκαντώνης Χρίστος

Η Πρόεδρος Αγγελική Σκοτίδα ευχαρίστησε όλα τα μέλη ξεχωριστά και ιδιαίτερα την Νίκη Ρέκκα- Τζανάκου, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπο της, τονίζοντας την ιδιαίτερη χαρά της για την εισδοχή στην πλαισίωση του Δ.Σ. του νέων, που αποτελούν ένα επιστημονικό δυναμικό για την Ομοσπονδία και ειδικότερα το Δ.Σ, επισημαίνοντας ότι όλοι είναι πολύτιμοι συνεργάτες και δεν περισσεύει κανένας. «Επιδίωξη μας θα είναι να ενωθούμε όλοι σε μια ανοδική γραμμή δημιουργίας και προοπτικής». Επισήμανε όμως ότι είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει η Ομοσπονδία μας το σημείο αναφοράς όλων των συντοπιτών μας… Να προχωρήσει σε ένα παραγωγικό έργο και όχι απλά να μείνει σε ένα έργο συντήρησης του παρελθόντος.
Ευχήθηκε τη συνεργασία όλων με γνώμονα το κοινό όραμα, τη δημιουργία και την δυναμική συνέχιση της Ομοσπονδίας. Επισήμανε τους στόχους της Ομοσπονδίας που ο κυριότερος είναι το παραγωγικό της έργο με όραμα στο μέλλον και στις ερχόμενες γενιές κι όχι η αγκίστρωση στο παρελθόν. Το παρελθόν να είναι οδηγός για το μέλλον.

Αυτό θα γίνει εφικτό με την διατήρηση και διάσωση του πολιτισμού και της παράδοσης της Ευρυτανίας εντός και ανά τον κόσμο, με την συμμετοχή των συλλόγων μελών της, που απαρτίζουν το μοναδικό Δευτεροβάθμιο όργανο που συντονίζει και οργανώνει τους Ευρυτανικούς Συλλόγους .
Στη διαλογική συζήτηση που ακολούθησε μεταξύ των μελών τονίσθηκε ότι όλοι θα έχουν ενεργό δράση και στο επόμενο Δ.Σ. θα κατανεμηθούν αρμοδιότητες και θα καθορισθούν οι ανάλογες επιτροπές. Το κάθε μέλος θα μπορεί να εισηγείται στο Δ.Σ. όποιο θέμα κρίνει σημαντικό, για συζήτηση και υλοποίηση.
Για την αποτελεσματικότερη επικοινωνία με τους Συλλόγους εκτός Αθηνών και την Ο.Ε.Σ ορίσθηκε ο κ. Κονιαβίτης Δημήτριος στους συλλόγους Αιτωλοακαρνανίας και ο κ. Μαρκαντώνης Χρίστος για την Λαμία και έπεται συνέχεια.


Για το Δ.Σ. της Ο.Ε.Σ.

  Η Πρόεδρος                            Η Γενική Γραμματέας 

Αγγελική Σκοτίδα                    Νίκη Ρέκκα Τζανάκου



Read More »

Αφιέρωμα Στην Ευρυτανία

1 σχόλια

Read More »

Σπηλιά Κατσιμήτρου

0 σχόλια

Στην είσοδο του χωριού, στο Καλπάκι, βρίσκεται η σπηλιά όπου ήταν το στρατηγείο του Διοικητή
της 8ης Μεραρχίας κατά την διάρκεια του πολέμου. Την είσοδο της σπηλιάς κοσμεί η προτομή του
Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, που με την πίστη του να υπερασπιστεί την γραμμή αμύνης Ελαίας – Καλαμά καθήλωσε τις εχθρικές δυνάμεις στο Καλπάκι και δημιούργησε το αθάνατο έπος του 1940.

























ΠΗΓΗ




Read More »

ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΔΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΥΡΝΙΩΤΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

1 σχόλια


Read More »

ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΦΟΥΡΝΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ - ΦΩΤΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

2 σχόλια



Read More »