ΔΡΥΟΠΕΣ

Οι Δρύοπες ή Δολοπες ήταν μία πανάρχαια Ελληνική φυλή που κατοικούσε στην αρχαία Ελλάδα.Οι Δρύοπες θεωρούνται απόγονοι των Πελασγών.
Και ο ρήτορ Αριστείδης ομιλεί δια την εις τον Υμηττόν εγκατάστασιν των Πελασγών, παραδέχεται μάλιστα ότι οι Πελασγοί και οι Δρύοπες είνε γένη των Ελλήνων.

Αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη.... που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς. Πιστευόταν ότι σχετίζονταν με τους Λέλεγες, και είχαν χαρακτηρισθεί ως φυλή ληστών. Οι οικισμοί των Δρυόπων, όπως και των Λελέγων, διατηρήθηκαν μέχρι και το τέλος της Νεολιθικής Εποχής, όταν άρχισαν να εμφανίζονται στον ελληνικό χώρο τα πρώτα ελληνικά φύλα. Η ακμή του πολιτισμού τους τοποθετείται γύρω στα 1600 π.Χ..

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή και τους Μαλιείς, που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό (Ηρόδοτος, 8, 43). Κατά τον μύθο, στην Τραχινία η Διηάνειρα βοήθησε τον Ηρακλή πολεμώντας στο πλευρό του κατά των Δρυόπων και πληγώθηκε στο στήθος.

Στη συνέχεια οι Δρύοπες εποίκισαν την `Ηπειρο, όπου μία περιοχή επίσης ονομαζόταν Δρυοπίς. Εκδιώχθηκαν όμως και από εκεί, από τους Δωριείς του Ολύμπου και της `Οσσας. Τελικά μετανάστευσαν προς τα νότια και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια και τις Κυκλάδες. Κοντά στο γεωγραφικό κέντρο της νήσου Κύθνου υπήρχε αρχαία πόλη με το όνομα Δρυοπίς (και σήμερα χωριό), ενώ ο Ηρόδοτος (8, 46) απέδιδε το όνομα σε ολόκληρη την Κύθνο, η οποία αργότερα απέκτησε το σημερινό της όνομα από ομώνυμο αρχηγό των Δρυόπων.

Οι Δρύοπες ίδρυσαν στο νοτιοανατολικό μέρος της Αργολίδας, καθώς και στα γύρω εκεί νησιά, κατά τον 14οπ.Χ αιώνα, τρεία κρατίδια, δρυοπικού καθαρά πληθυσμιακού στοιχείου τα οποία και αναπτύχθηκαν ως ένα ορισμένο βαθμό υπό την επικυριαρχία του Μυκηναϊκου βασιλείου του Άργους, αυτά τα κρατίδια ήταν η Έρμιων (Ερμιόνη), ο Μάσης (στην κοιλάδα του Μάσητος) και των Ηιόνων (ξεχωριστός Δολοπικός πληθυσμός που κατοικούσε στα παράλια της ευρύτερης περιοχής του Αργοσαρωνικού, με έδρα την βραχονησίδα Λιοντάρι ανατολικα του Πόρου, όπου και βρισκόταν και το κοινό ιερό τους).

Κατά τη μυθολογία και πάλι, όσοι Δρύοπες κατέφυγαν στην Πελοπόννησο προσέπεσαν ως ικέτες στον βασιλιά Ευρυσθέα, ο οποίος ως αντίπαλος του Ηρακλή τους έδωσε την αργολική πόλη Ασίνη. Οι ίδιοι οι Δρύοπες ίδρυσαν από μόνοι τους και τη Νεμέα. Ο Παυσανίας στα «Μεσσηνιακά» (τόμος Β, λδ΄, 9) μας πληροφορεί ότι αυτή η μετανάστευση έλαβε χώρα κατά την «τρίτη γενεά», όταν βασιλιάς των Δρυόπων ήταν ο Φύλας. Αντιμετωπίζοντας και εκεί διωγμούς ως σύμμαχοι των Σπαρτιατών, έφυγαν όταν οι Σπαρτιάτες τους επέτρεψαν να εγκατασταθούν σε μία πόλη της Μεσσηνίας την οποία οι Δρύοπες μετονόμασαν επίσης σε «Ασίνη».

Οι ίδιοι οι Δρύοπες θεωρούσαν ότι ο Δρύωψ ήταν ο μυθικός γενάρχης τους και πρώτος τους βασιλιάς στην Οίτη.Ο Δρύοπας αναφέρεται άλλοτε ως γιος του ποτάμιου θεού - ποταμού Σπερχειού και της Πολυδώρας (κόρης του Δαναού), ενώ άλλοτε ως γιος του θεού Απόλλωνα και της Δίας, κόρης του Λυκάονα. Ως κόρη του Δρύοπα αναφέρεται η Δρυόπη, η οποία κάθε μέρα έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα της στην Οίτη παρέα με τις Νύμφες Αμαδρυάδες, που την άφηναν να παίρνει μέρος στα παιχνίδια τους, τη μάθαιναν να υμνεί τους Θεούς και να χορεύει.

Εκεί στις πλαγιές της Οίτης την είδε να χορεύει ο Θεός Απόλλωνας και την ερωτεύτηκε και για να τη πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε χελώνα ,αλλά όταν η Δρυόπη πήρε με τρυφερότητα το ζώο στην αγκαλιά της, ο Απόλλωνας μεταμορφώθηκε σε φίδι. Οι Νύμφες φοβήθηκαν κι έφυγαν τρέχοντας. Έτσι ο θεός Απόλλωνας κατάφερε να πετύχει τα σχέδιά του. Η βασιλοπούλα μετά από αυτό γύρισε τρομαγμένη στο παλάτι χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε τον Ανδραίμονα και γέννησε τον Άμφισσο ο οποίος είχε πατέρα τον Απόλλωνα.

Σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία , ο Άμφισσος, , όταν μεγάλωσε έγινε βασιλιάς της περιοχής και έκτισε μια πόλη και ένα ναό προς τιμή του πατέρα του Απόλλωνα.

Μια μέρα που η Δρυόπη πήγε στο ναό, την άρπαξαν οι Αμαδρυάδες που τόσο την αγαπούσαν και την έκαναν νύμφη. Στο σημείο της αρπαγής φύτρωσε μια λεύκα και ανάβλυσε μια πηγή.

Για να τιμήσουν τον γενάρχη τους , οι Δρύοπες είχαν ιδρύσει ένα ιερό με το άγαλμά του στην Ασίνη της Αργολίδας και κάθε δύο χρόνια τελούσαν προς τιμή του μία μυστικιστική εορτή, ενώ παράλληλα τιμούσαν και τη θυγατέρα του, τη νύμφη Δρυόπη, μία από τις Αμαδρυάδες.